سفارش تبلیغ
صبا ویژن

امامانی که خودشان برای فرج امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)

امامانی که خودشان برای فرج امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) دعا نموده اند :

 

1- روایت اول: امیر المومنین (ع)

2- روایت دوم: امام رضا(ع)

3- روایت سوم:امام صادق(ع)

4- روایت چهارم: امام رضا(ع)

5- روایت پنجم: امام صادق(ع) »» این روایت را امام (ع) شب 21 ماه رمضان به حماد فرموده اند : ای حماد آیا غسل کرده ای؟.....

6- روایت ششم:امام صادق(ع)

                         

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

روایت اول:

معجم أحادیث الإمام المهدی (ع) - الشیخ علی الکورانی العاملی - ج 3 - ص 112

 لتصلن هذه بهذه وأومأ بیده إلى الکوفة والحیرة حتى یباع الذراع فیما بینهما بدنانیر ، ولیبنین بالحیرة مسجد له خمسمائة باب یصلی فیه خلیفة القائم عجل الله تعالى فرجه

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

روایت دوم:

مستدرک سفینة البحار - الشیخ علی النمازی الشاهرودی - ج 8 - ص 629

وروى العلامة المامقانی فی رجاله فی دعبل ، عن محمد بن عبد الجبار فی مشکاة الأنوار أنه لما قرأ دعبل قصیدته المعروفة على الرضا ( علیه السلام ) وذکر الحجة ( علیه السلام ) إلى قوله : خروج إمام لا محالة خارج * یقوم على اسم الله والبرکات وضع الرضا ( علیه السلام ) یده على رأسه وتواضع قائما ودعا له بالفرج

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

روایت سوم:

مستدرک سفینة البحار - الشیخ علی النمازی الشاهرودی - ج 8 - ص 628 - 629

ویستحب القیام عند ذکر هذا اللقب ، لما روی فی کتاب إلزام الناصب ( 8 ) عن ‹ صفحه 629 › تنزیه الخاطر : سئل مولانا الصادق صلوات الله علیه عن سبب القیام عند ذکر لفظ القائم ( علیه السلام ) من ألقاب الحجة . قال : لأن له غیبة طولانیة ومن شدة الرأفة إلى أحبته ینظر إلى کل من یذکره بهذا اللقب المشعر بدولته ، ومن تعظیمه أن یقوم العبد الخاضع عند نظر المولى الجلیل إلیه بعینه الشریفة فلیقم ولیطلب من الله جل ذکره تعجیل فرجه

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

روایت چهارم:

مستدرک سفینة البحار - الشیخ علی النمازی الشاهرودی - ج 8 - ص 629

وروی أیضا عن مولانا الرضا ( علیه السلام ) فی مجلسه بخراسان ، قام عند ذکر لفظة القائم ووضع یدیه فی رأسه الشریف وقال : اللهم عجل فرجه وسهل مخرجه

 

.............................................................

روایت پنجم:

بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 95 - ص 157

 دخلت على أبی عبد الله علیه السلام لیلة إحدى وعشرین من شهر رمضان ، فقال لی : یا حماد اغتسلت ؟

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ادامه روایت پنجم:

بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 95 - ص 158

سیدی ، یا مولای یا مولای یا مولای ، أسألک فی هذه الغداة أن تصلی على محمد وآل محمد وأن تجعلنی من أوفر عبادک وسائلیک نصیبا وأن تمن على بفکاک رقبتی من النار ، یا أرحم الراحمین ، وأسألک بجمیع ما سألتک وما لم أسألک من عظیم جلالک ما لو علمته لسألتک به ، أن تصلی على محمد وأهل بیته ، وأن تأذن لفرج من بفرجه فرج أولیائک وأصفیائک من خلقک ، وبه تبید الظالمین وتهلکهم ، عجل ذلک یا رب العالمین

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

روایت ششم:

بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج 9 - ص 228

عن أبی عبد الله علیه السلام قال : تخضع رقابهم - یعنی بنی أمیة - وهی الصیحة من السماء باسم صاحب الامر عجل الله فرجه .

 

 



کلمات کلیدی : امامان فرج امام زمان (عج) دعا

ارتباط شیعیان با امام هادى علیه السلام

ارتباط شیعیان با امام هادى علیه السلام

میلاد امام هادی(ع) مبارک

زندگى امامان شیعه هر چه به عصر غیبت نزدیکتر مى شد، با نظارت هاى شدید خلفاى عباسى همراه بوده است . در عین حال در همین دوره ها نهضت شیعه گسترش یافت.

امام هادى علیه السلام از طریق وکلاى خود با شیعیان ، که در تمامى سرزمین هاى پهناور اسلامى آن روزگار پراکنده بودند، ارتباط داشت . این نوع ارتباط از زمان امام رضا علیه السلام شروع شده بود. وکلاى ائمه علاوه بر جمع آورى وجوهات درباره پاسخگویى به مسایل فقهى و عقیدتى شیعیان نیز مسؤولیت داشتند.

نبود تماس مستقیم بین امام علیه السلام و پیروانش ، نقش مذهبى ، سیاسى وکلا را افزایش مى داد. وکلاى امام معمولا از طریق افراد مورد اعتماد، که براى حج یا براى زیارت قبر امام حسین علیه السلام به حجاز و عراق رفتند، با امام مکاتبه مى کردند و گاه و بیگاه برخى از این وکلا شناسایى مى شدند و از سوى دستگاه حکومت زندانى و مورد آزار و شکنجه قرار مى گرفتند.

در زمان امام على النقى علیه السلام مرکز تشیع در ایران ، قم بود و ارتباط تنگاتنگ و محکمى میان شیعیان این شهر با ائمه وجود داشته است ، به ویژه از محمّد بن داود قمى و محمّد طلحى یاد شده که از شهر قم اموال و اخبارى به امام مى رسانده اند. یکى از اتهاماتى که بارها علیه حضرت امام على النقى علیه السلام مطرح شد، همین بود که اموالى از مردم قم به دست آن حضرت مى رسد و امام با این اموال درصدد جمع آورى سلاح براى قیام علیه حکومت عباسى است

گرچه در آن روزگار بیشتر شیعیان در عراق و به ویژه کوفه و حوالى آن به سر مى بردند، اما در همان زمان نقاطى از ایران نیز پایگاه شیعیان بوده است ، از جمله قم که اعراب اشعرى در آن سکونت داشتند و همگى از شیعیان خاندان عصمت و طهارت بودند.

در زمان امام على النقى علیه السلام مرکز تشیع در ایران ، قم بود و ارتباط تنگاتنگ و محکمى میان شیعیان این شهر با ائمه وجود داشته است ، به ویژه از محمّد بن داود قمى و محمّد طلحى یاد شده که از شهر قم اموال و اخبارى به امام مى رسانده اند. یکى از اتهاماتى که بارها علیه حضرت امام على النقى علیه السلام مطرح شد، همین بود که اموالى از مردم قم به دست آن حضرت مى رسد و امام با این اموال درصدد جمع آورى سلاح براى قیام علیه حکومت عباسى است.

از شهرهاى دیگر ایران که شیعیان در آن فعال بودند مى توان از کاشان ، نیشابور، گرگان و همدان و... نام برد.(1)

نامه ها

حضرت امام هادى علیه السلام براى ساماندهى وکلا هر از گاهى عزل و نصب هایى انجام مى دادند و در دستورالعمل هاى خود به راهنمایى آنان مى پرداختند.

در اینجا براى درک بهتر شرائط و نحوه ارتباط آن حضرت با وکلاى خود به نقل تعدادى از این نامه ها مى پردازیم:

امام هادی(ع)

آن حضرت در سال 232 قمرى طى نامه اى به على بن بلال وکیل محلى خود در بغداد نوشت:

"من ابوعلى را به جاى على بن حسین عبد ربه منصوب کردم . این مسؤولیت را بدان جهت به او واگذار کردم که وى از صلاحیت لازم به اندازه کافى برخوردار است ، آن چنان که هیچ کس بر او برترى ندارد. مى دانم که تو بزرگ ناحیه خود هستى ، به همین دلیل خواستم طى نامه جداگانه اى تو را از این موضوع آگاه کنم . در عین حال لازم است از او پیروى کرده و وجوه جمع آورى شده را به وى بسپارى . پیروان دیگر ما را نیز به این کار سفارش کن و به آنان چنان آگاهى ده که وى را یارى کنند تا بتواند وظایف خود را انجام دهد(2):

امام هادى علیه السلام در نامه اى دیگر به وکلاى خود در بغداد، مدائن و کوفه مى فرماید:

"اى ایوب بن نوح بر اساس این فرمان از برخورد با ابوعلى خوددارى کن ، هر دو موظفید در ناحیه خاص خویش به وظایفى که بر عهده تان واگذار شده عمل کنید، در این صورت مى توانید وظایف خود را بدون نیاز به مشاوره با من انجام دهید. اى ایوب ! بر اساس این دستور هیچ چیز از مردم بغداد و مدائن نپذیر و به هیچ کسى از آنان اجازه تماس با مرا نده . اگر کسى وجوهى را از خارج از حوزه مسؤولیت تو آورد، به او دستور بده به وکیل ناحیه خود بفرستد.

اى ابوعلى ! به تو نیز سفارش مى کنم که آنچه را به ابوایوب دستور دادم عینا اجرا کنی.

همچنین امام نامه اى توسط ابوعلى بن راشد به پیروان خود در بغداد، مدائن ، عراق و اطراف آن فرستاد و طى آن نوشت:

"من ابوعلى بن راشد را به جاى على بن حسین بن عبدربه و وکلاى قبلى خود برگزیدم و اینک او نزد من به منزله على بن حسین بن عبدربه است . اختیارات وکلاى قبلى را نیز به ابوعلى بن راشد دادم تا وجوه مربوط به من را بگیرد و او را که فردى شایسته و مناسب است ، براى پرداخت وجوه نزد او بروید. مبادا رابطه خود را با او تیره سازید، اندیشه مخالفت با او را از اذهان خود خارج سازید. به اطاعت خدا و پاک کردن اموالتان بشتابید، از ریختن خون یکدیگر خوددارى کنید، یکدیگر را در راه نیکوکارى و تقوا یارى دهید و پرهیزگار باشید تا خدا شما را مشمول رحمت خویش قرار دهد.

على بن جعفر یکى دیگر از نمایندگان حضرت امام هادى علیه السلام و اهل همینیا، از قریه هاى اطراف بغداد، بود. گزارش فعالیت هاى او به متوکل رسیده بود، متوکل او را بازداشت و زندانى کرد. او پس از گذراندن دوران طولانى زندان ، آزاد شد و به دستور آن حضرت رهسپار مکه شد و در آن شهر ماندگار شد

همگى به ریسمان خدا چنگ بزنید و نمیرید مگر آنکه مسلمان باشید. من فرمانبردارى از او را همچون اطاعت از خودم لازم مى دانم و نافرمانى نسبت به او را نافرمانى در برابر خودم مى دانم ، پس بر همین شیوه باقى باشید که خداوند به شما پاداش مى دهد و از فضل خود وضع شما را بهبود بخشد. او از آنچه در خزانه خود دارد، بخشنده و کریم و نسبت به بندگان خود سخاوتمند و رحیم است . ما و شما در پناه او هستیم.

این نامه را به خط خود نوشتم.

سپاس و ستایش بسیار، تنها شایسته خدا است (3):

على بن جعفر یکى دیگر از نمایندگان حضرت امام هادى علیه السلام و اهل همینیا، از قریه هاى اطراف بغداد، بود. گزارش فعالیت هاى او به متوکل رسیده بود، متوکل او را بازداشت و زندانى کرد. او پس از گذراندن دوران طولانى زندان ، آزاد شد و به دستور آن حضرت رهسپار مکه شد و در آن شهر ماندگار شد(4).

به هر حال خشونت و شدت عمل متوکل ، منجر به بازداشت و دستگیرى شیعیان مى گردید و برخى از وکلاى امام به سبب همین خشونت ها، در بغداد، مدائن و کوفه و سایر نقاط عراق زیر شکنجه درگذشتند و عده اى دیگر به زندان افتادند(5).

پی نوشت ها:

1- رجال کشى ، ص 608.

 2- رجال کشى ، ص 513؛ تاریخ سیاسى غیبت امام دوازدهم ، ص 137.

.3- رجال کشى ، ص 513 و 514؛ امامان شیعه و جنبشهاى مکتبى ، ص 323

4- رجال کشى ، ص 607؛ اثبات الوصیة ، ص 233.

5- رجال کشى ، ص 603 و 607؛ تاریخ سیاسى غیبت امام دوازدهم علیه السلام ، ص 83، الغیبة ، ص ‍ 212

--------------------------------------------------------------------------------

منبع:

چهره هاى درخشان چهارده معصوم علیهم السلام

سید عبدالله حسینى دشتى



کلمات کلیدی : امام هادی(ع) امامان شهید

زیارت امام رضا (علیه السلام)

زیارت امام رضا (علیه السلام)

امام رضا (علیه السلام):

مَن زارَنی عَلی بُعدِ دارِی، أتَیتُهُ یَومَ القیامَةِ فی ثَلاثِ مَواطِنَ حَتّی أُخَلِّصُهُ مِن أهْوالِها: إذا تَطایَرَتِ الکُتُبُ یَمیناً وشِمالاً، وعِندَ الصِّراطِ، وعِندَ المیزانِ.

هر کس با وجود دوری سرایم به دیدار من آید، روز قیامت در سه جا به نزدش می‌روم تا او را از ترس و وحشت‌های آن‌ رها سازم: هنگامی که نامه‌های اعمال به راست و چپ پراکنده

می‌گردد, بر پل صراط، و هنگام سنجش اعمال.

Whoever visits me in foreign lands, I will visit him in three times of the doomsday to preserve him from its dreads and fears: when the record of actions is
 
delivered to the right and left hands, when passing Sir?t bridge, and when measuring deeds.
 
الخصال،‌ ج 1، ‌ص 168



کلمات کلیدی : حدیث

آثار و برکات زیارت امام رضا( علیه السلام)

    حرم امام رضا(علیه السلام)

1) حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: «پاره ای از تن من در زمین خراسان دفن خواهد شد، مؤمنی او را زیارت نکند، مگر آنکه خداوند عزوجل بهشت را بر او واجب گرداند، و آتش را بر بدنش حرام کند.»

عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 255، ح 4، امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه) ص 60 .

2) از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند:

«هر که برای زیارتم بار سفر بندد، دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده شود، هر که مرا در آن قطعه زمین زیارت کند، همانند کسی است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را زیارت کرده باشد و خداوند اجر هزار حج مقبول و هزار عمره ی مقبوله برای او بنویسد و من و پدرانم شفاعت کنندگان او در روز قیامت باشیم، و این قطعه زمین باغی است از باغهای بهشت و محل رفت و آمد فرشتگان است و تا ابد گروهی از آسمان نازل می شوند و گروهی بالا می روند تا آن که در صور بدمند. ( روز قیامت)

«بحارالانوار، ج 102، ص 44، ح 51».

3) حضرت امام جواد (علیه السلام) می فرمایند:

«هر که قبر پدرم در طوس را زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده ی او را بیامرزد، و روز قیامت منبری رو به روی منبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای او نصب کند تا آن که خداوند از حسابرسی بندگانش فارغ شود.» «عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 259، ح 19».

4) از حضرت امام جواد (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند:

«برای کسی که پدرم (علیه السلام) را عارف به حقش در طوس زیارت کند، بهشت را از سوی خدای متعال ضمانت می کنم.»

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 256، ح 7».

5) از عبدالعظیم حسنی روایت شده است که گفت: شنیدم امام محمد بن علی الجواد (علیهماالسلام) می فرمایند: «هر که پدرم را زیارت کند و از باران یا سرما یا گرما به او آزاری رسد، خداوند آتش را بر بدنش حرام کند.»

«امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه)، ص 521».

6) از علی بن حسن بن فضال به نقل از پدرش روایت شده است که گفت:

مردی از اهل خراسان به حضرت رضا (علیه السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) من رسول خدا را در خواب دیدم که به من می فرمودند: « وقتی پاره ی تن مرا در زمینتان به خاک بسپارند، و امانتم را به شما بسپارند، و ستاره ی من در خاک شما غروب کند، شما را چه خواهد شد؟

پس امام رضا (علیه السلام) به او فرمودند:

«من آن کسی هستم که در زمین شما دفن می شوم، و من پاره ی تن پیامبر شما هستم، و من آن ودیعه و ستاره هستم، به راستی که هر کس مرا زیارت کند و حق و اطاعت مرا که خدا واجب کرده است ، بشناسد، من و پدرانم در روز قیامت شفیع او خواهیم بود، و هر که را روز قیامت ما شفیعش باشیم، نجات یافته است، حتی اگر گناهان جن و انس بر دوش او باشد.

پدرم ازجدم از پدرش از پدرانش (علیهم السلام) به من فرمودند:

همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: هر که مرا در خواب ببیند، مرا دیده است، زیرا شیطان به صورت من درنمی آید و نه به صورت کسی از اوصیاء من، و نه به صورت کسی از شیعیانشان، و خواب صادق جزیی از هفتاد جزء نبوت است.»

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 257، ح 11، امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه) ص 61).

7) از امام علی بن محمد الهادی (علیهماالسلام) روایت شده است که فرمودند:

«هر که از خداوند تبارک و تعالی حاجتی دارد، با غسل به زیارت قبر جدم امام رضا علیه السلام در طوس برود و نزد سر مبارکش دو رکعت نماز گذارد و حاجتش را در قنوت از خدا بخواهد، همانا اجابت می شود، مگر آن که گناهی یا قطع رحمی بخواهد، ما به درستی که محل قبرش، قطعه زمینی از زمینهای بهشت است، مؤمنی او را زیارت نکند، مگر آن که خداوند از آتش برهاندش و در بهشت جایگزینش سازد.

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 262، ح 32، امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه) ص 471».

یا اباصالح المهدی ادرکنی

8) حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «مردی از فرزندان من در زمین خراسان مظلومانه با زهر کشته خواهد شد، نامش نام من، و نام پدرش نام پسر عمران، موسی (علیه السلام) است. همانا هر که او را در غربتش زیارت کند، خداوند عزوجل گناهان گذشته و آینده ی او را بیامرزد، حتی اگر به عدد ستارگان و قطره های باران و برگ درختان باشد.» «عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 258، ح 17».

9) از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت شده:

«نواده ی من در زمین خراسان، در شهری که به آن طوس گفته می شود، کشته خواهد شد، هر که او را در طوس زیارت کند، و عارف به حقش باشد، روز قیامت دستش را می گیرم، و داخل بهشت می کنم، حتی اگر دارای گناهان کبیره باشد.»

راوی گفت: پرسیدم فدایت شوم عرفان حقش چیست؟ فرمودند:

«بداند همانا او امامی است که طاعتش واجب است و شهید غریب است، هر که او را زیارت در حالی که عارف به حقش باشد، خداوند عزوجل پاداش هفتاد هزار شهید راستینی را که در رکاب رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم به شهادت رسیده اند، به او عطا خواهد کرد.

امالی شیخ صدوق، صفحه 105، عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 259، ح 18

10) از سلیمان بن حفص روایت شده که گفت: شنیدم اباالحسن موسی بن جعفر (علیه السلام) می فرماید: همانا فرزندم علی مظلومانه با زهر کشته می شود، و در کنار هارون در طوس دفن می شود، هر که او را زیارت کند، مانند کسی است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را زیارت کرده باشد.

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 260، ح 23»

11) از علی بن عبدالله بن قطرب روایت شده که گفت: فرزندان حضرت موسی بن جعفر (علیهماالسلام) نزد ایشان جمع بودند، امام رضا (علیه السلام) که در اول جوانی بودند، از مقابل حضرت موسی بن جعفر (علیهماالسلام) عبور کردند، امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمودند: «این فرزند دلبندم در زمین غربت می میرد، هر که او را با اعتقاد به امامتش و عارف به حقش زیارت کند، نزد خداوند عزوجل مانند شهدای بدر است.»

«کامل الزیارات، ص 304، ح 5».

12) حضرت امام رضا (علیه السلام) می فرمایند: «هر که مرا در غربتم و دوری مزارم زیارت کند، روز قیامت در سه جا به فریادش می رسم ، تا از هول و وحشت آن مکانها نجاتش دهم: هنگامی که نامه ها به چپ و راست تقسیم می شود، هنگام صراط، و هنگام سنجش اعمال.»

امالی شیخ صدوق (رحمه الله علیه)، ص 106، ج 220 ، کامل الزیارات، ص 304، ح 4، عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 25، ح 2.

13) از هروی روایت شده است که گفت: از حضرت امام رضا (علیه السلام) شنیدم که فرمودند:

«به خدا قسم هیچ یک از ما نیست، جز این که کشته و شهید شود.»

عرض کردند: یابن رسول الله، شما را چه کسی خواهد کشت؟ فرمودند:

«بدترین خلق خدا در زمان من، مرا به وسیله ی زهر می کشد، سپس مرا در مکانی دورافتاده و سرزمین غربت دفن می کند، بدان هر که مرا در غربتم زیارت کند، خداوند عزوجل اجر صد هزار شهید و صد هزار صدیق و صد هزار حج کننده و عمره کننده و صد هزار مجاهد را برای او می نویسد، و با ما محشور می شود، و در درجات عالی بهشت همراه ما می باشد.»

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 256، ح 9، امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه) ص 61».

14) از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند:

«من در زمین غربت کشته و مسموم و مدفون می شوم، این را از سخنانی دانستم که پدرم از پدرش که از پدرانش علی بن ابی طالب (علیهم السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای من وصیت می کرد، همانا هر که مرا در غربتم زیارت کند، من و پدرانم شفاعت کنندگان او در روز قیامت هستیم، و هر که ما شفیع او باشیم، نجات می یابد حتی اگر گناهان انس و جن را بر دوش داشته باشد.»

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 263، ح 33، امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه)، ص499».

15) از هروی روایت شده که گفت : حضرت رضا (علیه السلام) در گنبدی که قبر هارون الرشید در آن بود داخل شدند، سپس با دست خویش بر کنار آن خطی کشیدند و فرمودند:

«اینجا خاک من است، و در آن دفن خواهم شد، و خداوند این مکان را محل رفت و آمد شیعیان و دوستدارانم قرار می دهد، به خدا قسم زیارت کننده یی از آنها مرا زیارت نکند، و سلام دهنده یی از آنها بر من سلام نکند، مگر آن که مغفرت و رحمت خدا با شفاعت ما اهل بیت بر او واجب شود.»

عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 136 ، ح 1.

 

منبع: مقاله آثار و برکات زیارت امام رضا علیه السلام



کلمات کلیدی :

زیارت زیارت است

وقتی زیارت می کنید ،حواستان به برخی نکته ها هست ؟

زیارت قبل از آنکه میل و حضور جسم باشد در حریم یار ،میل و حضور قلب و روح و فکر آدمی است. چه بسیار کسانی که همانند اویس قرنی با محبوب خود زمزه عاشقانه و از راه دور دارند و چه بسیار کسانی که درکنار آن نفوس رحمانی و قبور نورانی ،از نسیم مسیحایی آنان کمتر بهره برده اند . اکنون که او خود مهربانانه ما را به مهمانی خویش دعوت کرده است و توفیق حضور جسمانی مان هم در این حریم مقدس فراهم شده است، تمام خاطرمان را جمع فکر و دل و ذهنمان کنیم . برای بسیاری از افکار و کارها وقت به اندازه کافی هست. لحظات ناب و شیرین وصال را دریابیم تا هنگام وداع و فراق، بار سنگین حسرت بر دلمان نباشد

باید بدانیم که آمده ایم«زیارت»و زیارت برای خود معنا و مفهومی دارد که بسیار از آنچه می شناسیم متفاوت است. زیارت سیاحت نیست ؛زیارت ،زیارت است !زیارت اول از همه دل کندن و روی گرداندن است؛ یعنی کسی که زائر دوست می شود، از هر چه جز دوست و غیر اوست دل می کند و فقط و فقط به او نظر دارد. اگر می خواهیم زائری راستین باشیم باید تمام همت و سعی و تلاش خود را به کار گیریم تا زنجیره هایی که ما را از حبیب باز می دارند بگسلیم و در خانه تکانی قلب و روح، هر چه را غیر از یار است بیرون اندازیم . مگر می شود جسممان در حرم باشد و فکرمان جای دیگر؟نگاه سرمان به ضریح باشد اما نگاه دلمان به دنیا؟در دعا و نیایشمان به زبان ادعای محبت امام رضا(ع)داشته باشیم اما در دل با زرق و برق دنیا بیعت کنیم ؟برای میوه چینی از درخت پربار زیارت، اول خواسته و نیازمان باید همین باشد؛ زائر حقیقی شان شویم.

باید حواسمان جمع باشد خانه با صاحبخانه فرق دارد وما برای زیارت و دیدار با صاحبخانه سختی و مشقات سفر را به جان خریده ایم، نه دیدن خانه !و خانه اگر عزیز می شود و در و دیوارش بوسه گاه می شود و خاک درش توتیای چشم می گردد، به حرمت حضور صاحبخانه است. اگر قرار بود به دیدن هنر مندی ها و کاشیکاری ها و آینه کاری برویم، هزاران جای دیگر هم بود. باید به خودمان نهیب بزنیم که در حریم با شکوه رضوی همان غوغایی برپاست که در ملکوت و مظلومیت و غربت بقیع! آن قدر محو خانه نشویم که صاحبخانه را از یاد ببریم.

 

گرشبی در خانه جانانه مهمانت کنند

گول نعمت را مخور مشغول صاحبخانه باش

 

زیارت هزاران فایده و ثمر دارد. درست، زیارت امام رضا(ع)معادل هزاران حج و عمره است. حق همین است اما به شروط ها . «عارفاً به حقه »روح اصلی همه این تلاش هاست و رکن اساسی و اصلی آن. معرفت به چه و به که؟ اول باید خود را بشناسیم، قوت ها و ضعف های خودمان را بدانیم و نیازمندی های خود را با تمام وجود درک کنیم ،نیازهایی که فقط به آب و نان و شفای جسم و خواسته های دنیوی خلاصه نمی شود . اینجا جایی است که باید افق های روبه روی خود را ببینیم و چشم انداز ملکوتی رشد و کمال خود را تصور کنیم. دیگر اینکه بدانیم به زیارت چه کسی آمده ایم. بهترین راه برای غرقه شدن در دریای معرفت امامت، نشستن بر لب ساحل زیارت ها و دعاهایی است که خود آن نفوس رحمانی برایمان به ارمغان گذاشته اند. خوشا به حال مان اگر با ترنم دل نواز زیارت جامعه کبیره مدهوش شویم . خوشا به حالمان اگر در زیر باران معانی بلند زیارت امین الله از خود به امام رضا(ع)و از امام رضا(ع)به خداوند پل بزنیم و مهم ترین خواسته هایمان را با زیبایی بیکران تصویر شده در آن بخوانیم

به حکم اینکه او زنده و حاضر و ناظر است، باید بیش از کمیت به کیفیت اهمیت بدهیم. دعا و زیارت و نماز را با شور و نشاط و بسط روح و شوق تمام انجام دهیم، اگر چه کم باشد. با خستگی و رودربایستی و بی حوصلگی زیارت نکنیم و از انجام کارها و اعمالی که طاقت آن را نداریم اجتناب کنیم. چه بسا یک خلوت کوتاه عارفانه ،یک زیارت امین الله با شوق و معرفت و دو رکعت نماز زیارت،کار صدها ساعت خواندن و قیام و قعود ملال آور را انجام دهد. مهم این است که احساس کنیم با تمام وجود در نزد او هستیم و مهمان او؛هم خودما ن با نشاط زیارت به جا آوریم و هم اگر با همراهان هستیم آنها را به زحمت نیندازیم و همه روحیات و ظرفیت ها را در نظر بگیریم . او دریای کرامت است کافی است اعمال ما قطره ای خالص باشد،آنگاه به دریا می پیوندد و خود دریا می شود.

به حکم زنده بودن و ناظر دانستن امام، باید با کمال ادب در حرم رفتار کنیم. آرام گام برداریم، با ادب حرف بزنیم و نشست و برخاست کنیم. نجیبانه گریه کنیم و خالصانه مناجات کنیم با آرامی و طمأنینه زیارتنامه بخوانیم، صدایمان را به ویژه در نزد ضریح مطهر بلند نکنی. بی توجهی به دیگران، خود را به هر قیمتی به روضه منوره رساندن و با شدت و فشار پنجه در ضریح افکندن، مصداق بی توجهی به حق الناس است . فراموش نکنیم زیارت با همه شان والایش و با همه اوصاف و فضایلش مستحب است و مستحب هیچ وقت مقدمه حرام و مکروه نمی گردد و این ادب عصاره همه فضایل است.

 

حافظا علم و ادب ورز که در مجلس یار

هر که رانیست ادب لایق صحبت نبود

 

چه زیباست اگر برای همه حق خواندن نماز در بالا سر مبارک را قائل شویم. چه نیکوست اگر کریمانه حرمت سالمندان و بیمارا ن را در حرم پاس بداریم . چه شوق برانگیز است کریمانه و بزرگوارانه از خطاهای خواسته و ناخواسته همه در گذریم و چه شور انگیز است اگر در همه دعاها و نیازهایمان سیره نورانی مادرمان حضرت زهرا(س)را پیش گیریم و در ابراز همه دعاها و خواسته هایمان ،خواسته ها و نیازهای دیگران را بر خودمان مقدم شماریم؛ حتی آنان که به ما بدی کرده اند. اینجاست که احساس می کنی مثل پدری مهربان نه، مهربان تر از پدر و مادر، برایمان آغوش گشوده است و آقایمان میزبانی کریم است. همه ما را می پذیرد با اینکه از همه بدی هایمان با خبر است.

اینجا حریم یار است، خانه است، محل فرود ملائک است، هزاران هزار نفر از همین جا، همین جا که تو گام بر می داری یا ایستاده ای ،به معراج اجابت رسیده اند . آنها توانستند،تو هم می توانی ! و یکی هست...و یکی هست که باید همه را عرض و حال و مقام و نیازت را به واسطه او به امام رئوف ببری. پیشگاه او را بیش از هر جا می توانی در اینجا جست و جو کنی و از او کمک بخواهی.

 

منبع:نشریه ضمیمه آیه آبان ماه 88

 



کلمات کلیدی : زیارت امام رضا معصوم
<      1   2   3   4   5      >
زیارتنامه حضرت زهرا سلام الله علیها جهت دریافت کد کلیک کنید